“حس حریم خصوصی”؛ از آدم و حوا تا عصر دیجیتال!

فرارو- بسیاری از مردم حریم خصوصی را یک اختراع مدرن می دانند، یک ناهنجاری که با گسترش زندگی شهری ممکن شده است. اما دانشمندان اخیرا تاکید کرده اند که “حس حفظ حریم خصوصی” ما طی هزاران سال تکامل یافته است، به این معنی که در عصر تکنولوژی ما با چالش های بزرگی روبرو خواهیم شد.

به گزارش فراار، دانشمندان معتقدند که درک ماهیت “حریم خصوصی” مستلزم درک بهتر ریشه های آن است. تحقیقات این تصور را که حریم خصوصی یک مفهوم مدرن است رد می کند. در حالی که حقوق یا ارزش‌های حریم خصوصی ممکن است مفاهیم مدرن باشند، نمونه‌هایی از هنجارها و شیوه‌های حفظ حریم خصوصی در فرهنگ‌ها در طول تاریخ بشر و در سراسر جغرافیا فراوان است. بر این اساس، دانشمندان بر این باورند که بررسی ریشه‌های تکاملی نگرانی‌های مربوط به حریم خصوصی ممکن است به توضیح اینکه چرا امروزه مردم با حریم خصوصی دست و پنجه نرم می‌کنند، کمک کند. همچنین می تواند به توسعه فناوری ها و سیاست هایی کمک کند که می توانند دنیای دیجیتال را با حریم خصوصی انسان سازگارتر کنند.

از همان آغاز تمدن، مردم به دنبال و مدیریت حریم خصوصی بوده اند. از یونان باستان تا چین باستان، مردم به مرزهای زندگی عمومی و خصوصی توجه داشتند. سرپرست خانوار یا pater familias در خانواده‌های رومی باستان، وقتی می‌خواست عصر را به تنهایی بگذراند، از بردگان می‌خواست که ملافه‌های او را به گوشه‌ای از خانه ببرند. توجه به حریم خصوصی در جوامع ماقبل صنعتی نیز رعایت می شود. برای مثال، قبیله مهیناکو در آمریکای جنوبی که اغلب در خوابگاه ها زندگی می کردند، خانه های شخصی را نیز کیلومترها دورتر ساختند تا محیطی خلوت فراهم کنند.

شاهدان جنبش حفظ حریم خصوصی را حتی در متون مقدس ادیان توحیدی می توان یافت. دستورات قرآن از یکدیگر جاسوسی نمی‌کنند، نصیحت تلمودی پنجره‌هایی را مشرف به همسایگان قرار نمی‌دهد، و داستان کتاب مقدس آدم و حوا که برهنگی خود را پس از خوردن میوه ممنوعه می‌پوشانند، همگی در زندگی شخصی صدق می‌کنند.

به نظر می رسد انگیزه حفظ حریم خصوصی را می توان هم از نظر یک فرهنگ خاص و هم از نظر یک فرهنگ جهانی ردیابی کرد. هنجارها و رفتارها در بین مردم در طول زمان تغییر می کند، اما به نظر می رسد همه فرهنگ ها انگیزه ای برای حفظ حریم خصوصی دارند. محققین قرن اخیر که به بررسی تاریخ زندگی خصوصی پرداخته اند در این باره توضیح داده اند. نگرانی در مورد حریم خصوصی ممکن است ریشه های تکاملی داشته باشد. در این راستا، نیاز به رازداری ناشی از نیازهای فیزیکی برای حفاظت، امنیت و منافع شخصی است. توانایی درک حضور دیگران و انتخاب «در معرض» یا «انزوا» بودن، یک مزیت تکاملی را فراهم می‌کند که «حریم خصوصی» است. حس حریم خصوصی افراد به آنها کمک می کند تا با داشتن مالکیت غریزی و مؤثر، مرزهای عمومی و خصوصی را تعیین کنند.

نظریه تکاملی حریم خصوصی به توضیح موانعی که افراد در حفاظت از اطلاعات شخصی خود به صورت آنلاین با آن روبرو هستند، کمک می کند، حتی زمانی که بحث می شود حفظ حریم خصوصی مهم است. در واقع واقعیت این است که احساسات انسان و واقعیت دیجیتال جدید ناسازگار هستند. محیط آنلاین حواس ما را قطع می کند، و به عنوان مثال، ما متوجه نمی شویم که فیس بوک فعالیت های ما را برای ایندکس کردن و تأثیرگذاری بر ما ردیابی می کند. یا ممکن است ندانیم که مجریان قانون از عکس های ما که به صورت آنلاین منتشر شده استفاده می کنند.

ممکن است افراد به گونه‌ای تکامل یافته باشند که از حواس خود برای هشدار در مورد خطرات حریم خصوصی استفاده کنند، اما همین اندام‌های حسی زمانی که می‌خواهند خطرات حریم خصوصی را در دنیای آنلاین شناسایی کنند به افراد آسیب می‌رسانند. به زبان ساده، ما هیچ سیگنال حسی در اینترنت نداریم، و بدتر از آن، الگوهای تاریک، که عناصر کلیدی طراحی وب سایت هستند، حواس را فریب می دهند تا یک فضای پرخطر را “ایمن” کنند. این به سادگی توضیح می دهد که چرا مکانیسم های به اصطلاح حریم خصوصی شرکت های فناوری مشکل حریم خصوصی را حل نمی کند. در واقع، آنها باری را بر دوش مصرف کنندگان می گذارد که خطرات حریم خصوصی را درک کنند.

یک گزارش تکاملی در مورد محرمانگی نشان می‌دهد که اگر جامعه مصمم است از توانایی افراد برای مدیریت مرزهای عمومی و خصوصی در عصر مدرن محافظت کند، محرمانگی باید در ساختار سیستم‌های دیجیتال گنجانده شود. زمانی که تکنولوژی در حال تکامل خودروها را چنان سریع کرده است که زمان واکنش راننده به وسیله ای غیرقابل اعتماد برای جلوگیری از تصادفات و برخوردها تبدیل شده است، سیاست ها به سمت اطمینان از پاسخ های تکنولوژیکی مانند کمربند ایمنی و کیسه هوا تغییر کرده است.

تضمین حریم خصوصی آنلاین همچنین مستلزم ترکیبی ثابت از فناوری و مداخله سیاست است. پادمان های اساسی حفاظت از داده ها، مانند دستورالعمل های سازمان همکاری اقتصادی و توسعه (OECD) در مورد حریم خصوصی و جریان های فرامرزی داده های شخصی، از طریق فناوری های مناسب در دسترس هستند. فن‌آوری‌های حفظ حریم خصوصی، مانند سرویس‌های ایمیل رمزگذاری‌شده کاربرپسند و دستیاران حریم خصوصی هوشمند شخصی‌سازی شده که اولویت‌های حریم خصوصی کاربر را تعیین می‌کنند، نمونه‌های عملی هستند که می‌توانند به عنوان راهنما عمل کنند. این فناوری‌ها می‌توانند از حریم خصوصی بدون به خطر انداختن جامعه مدرن برای جمع‌آوری و تجزیه و تحلیل داده‌ها محافظت کنند.

منبع: theconversation

ترجمه: مصطفی جرفی فرارو