زهره فکور صبور درگذشت

زهره فکور صبور بازیگر سینما و تلویزیون درگذشت.

علت مرگ این بازیگر هنوز مشخص نیست، اما به گفته منابع شناخته شده، این بازیگر ساعت 20 شب به بیمارستان منتقل شد اما پزشکان نتوانستند او را نجات دهند.

از جمله بازی های نقش آفرینی او می توان به نقش آفرینی در سریال «روزکار جیووانی» اشاره کرد.

باشگاه خبرنگاران صدا و سیما نوشت: هنوز علت دقیق مرگ زهره فکور صبور اعلام نشده است، اما برخی منابع علت مرگ وی را مصرف بیش از حد قرص برای خودکشی عنوان کرده اند.

زندگی خصوصی و هنری زهرا فکور صبور به روایت خودش

زهرفکور صبور هستم، متولد 1/1/1357، پدرم کرمانشاهی و مادرم اهل سمنان، اما متولد تهران هستم.

من در یک خانواده 7 نفره زندگی می کنم 3 خواهر و 1 برادر دارم و فرزند آخر خانواده هستم و به دلیل اختلاف سنی کم که حدود 1 سال هستم با برادرم رابطه بسیار صمیمی و صمیمی دارم.

واقعیت این است که تنها چیزی که در زندگی ام به آن فکر کرده ام این است که بازیگر شوم. به من پیشنهاد داد و من موافقت کردم. بعد از این تئاتر با جمعی از هنرجویان تئاتر در نمایشی از هملت به ایفای نقش پرداختم. بعد از آن بازیگری برایم جدی تر شد. در طول تئاتر دوستان به گروه پیشنهاد دادند که برای ساخت دو فیلم دنبال بازیگر بگردند و من رفتم و آن را پر کردم و آنجا بود که توانستم در باغ بچه کوچک و همزمان در فیلم رزگار جوانی آقای شاپور قریب بازی کنم. وقتی این کارها تمام شد، به کلاس بازیگری آقای سمودریان رفتم و آنجا درس خواندم و به این ترتیب وارد این عرصه شدم.

اگر بچه داشتم قطعا نمی گذاشتم بازیگر شود.»

در زمان سخنرانی من تنها کسی که به این موضوع اعتراض کرد برادرم بود و با توجه به اینکه حدود یک ساله بودم که پدرم فوت کرد، سخنان برادرم نه تنها برای من بلکه برای همه اعضای خانواده ام قابل قبول بود. پس از پشتکار من. با داشتن و ضبط کار من، به تدریج آن را پذیرفت.

اوایل و وقتی کوچکتر هستند، هر بازیگری دوست دارد تمام نقش‌ها را بگذراند، اما بعد از مدتی همه نقش‌هایی که پیشنهاد می‌شود یکسان است و من این را دوست ندارم. وقتی نقش نابینایان را بازی کردم و با نقش‌هایی که قبلا بازی کرده‌ام متفاوت بودم، دوست دارم بازی‌هایم متفاوت باشد و روی نقشی کار می‌کنم که برای نزدیک‌تر شدن به آن کمی تحقیق می‌کنم. البته اگر بخواهید برای یک نقش خاص منتظر بمانید عواقب خوبی هم دارد: اول اینکه باید مدت زیادی بیکار باشید و بالاخره بعد مالی زندگی وجود دارد.

اگر سخت کار نکنید، فراموش می کنید و حتی این در بعد کار موثر است. اگر فیلمنامه خوبی وجود داشته باشد که نقشی بسیار مناسب با نوع بازیگری من داشته باشد، وقتی کار نمی‌کنم، کارگردان‌ها را هم فراموش می‌کنم و این به ضرر من و همه کسانی است که این رویه را انتخاب کرده‌اند، و اخیراً من به آن پناه برده‌ام. تمرکز بیش از حد بر روی ویژگی های نقش و انتخاب نمایشنامه آسان تر است.

اگر بخواهم از نحوه رفتارم با مردم جواب بدهم، می توانم بگویم که آنها من را دوست دارند، اما باید با چند نفر برخورد کنم تا بگویم بین همه محبوب هستم، اما خوشبختانه امروز با همه کسانی که داشتم رفتار کردم. یک معامله خوب، آنها با من بودند و من را دوست داشتند.

مدتی بعد از بازی در این شخصیت بسیار به آن نزدیک هستم و با آن زندگی می کنم و این هم بخشی از زندگی عادی من است. حتی گاهی پیش می آید که به خودم می گویم مثلاً ای کاش این قسمت از فیلم را طور دیگری بازی می کردم. اما با گذشت زمان، احتمالاً این وضعیت برای بهتر شدن تغییر خواهد کرد.

خوشبختی در پول، ثروت و غیره – این نیست و با سوال شما یاد جمله آقای انتصامی افتادم که می گفت شادی باید در دل باشد و اگر دل شاد باشد شما آدم خوشبختی هستید که واقعا حقیقت دارد.

من زیاد خوشحال نیستم!

تا حدی، اما نه خیلی خوشحال.

وقتی شروع به کار کردم مثلا در سال 2000 چهره و استایل خیلی تاثیرگذار نبود و مهارت بازیگری مهمتر بود اما امروز این موضوع بیشتر بها داده می شود و افرادی را می بینم که چهره و استایل خوبی دارند اما وقتی به دل می آیند. بازی آنها متوجه نقاط ضعف آنها خواهیم شد. به نظر من سبک چهره و اندام برای یک بازیگر لازم است، اما از اصل بازیگر نباید غافل شد، شیوه بیان، لحن خوب و مسائلی از این دست است. پس باید رژیم بگیری؟

من از کودکی ورزش های زیادی انجام می دادم و زمانی که بازیگری را شروع کردم، بخشی از زمانم را صرف ورزش کردم و کمی از ورزش خارج شدم و این به دلیل چاقی و اضافه وزن است. رژیم غذایی ندارم که بگم هیچی نمیخورم ولی خیلی ازش پیروی میکنم و مشکل اینجاست که من ذاتا گیاهخوارم و علاقه زیادی به غذاهای پخته و بخارپز و رژیمم دارم فقط به خاطر رژیم غذایی اینطور نیست