نقش عفونت های ویروسی در بیماری های خودایمنی

محققان دانشگاه واشنگتن در سنت لوئیس اخیراً روی موش ها مطالعه کردند و دریافتند که عفونت های ویروسی می تواند منجر به بیماری های خود ایمنی شود.

شواهد نشان می دهد که عفونت های ویروسی به ظاهر بی ضرر در برخی موارد می توانند به تعدادی از بیماری های جدی تر تبدیل شوند. در یک مطالعه جدید بر روی موش ها، محققان دانشگاه واشنگتن در سنت لوئیس مکانیسمی را کشف کردند که توسط آن ویروس رایج دوران کودکی می تواند در ایجاد بیماری های خود ایمنی نقش داشته باشد.

در طول زندگی ما می توانیم به بسیاری از عفونت های ویروسی مبتلا شویم که اکثر آنها بدون مشکل جدی از بین می روند. اما یافته های اخیر محققان نشان می دهد که بسیاری از این عفونت های به ظاهر خوش خیم، همراه با سایر عوامل ژنتیکی و محیطی، می توانند منجر به بیماری هایی مانند آلزایمر، ام اس و انواع مختلفی از سرطان شوند. دقیقاً مشخص نیست که این ویروس ها چگونه این واکنش های زنجیره ای را ایجاد می کنند، اما در یک مطالعه جدید، محققان مکانیسم احتمالی را شناسایی کرده اند.

روزئوویروس یک ویروس تبخال است که بیشتر افراد در چند سال اول زندگی به آن مبتلا می شوند. بیماری اولیه معمولاً خفیف است و شامل بثورات پوستی و تب است که طی چند روز از بین می‌رود، اما خود ویروس مادام العمر غیرفعال می‌ماند. در حالی که عفونت اولیه معمولاً بعد از آن هیچ بیماری ایجاد نمی کند، دانشمندان گمان می کنند که ممکن است در ایجاد بیماری های خودایمنی نقش داشته باشد.

در یک مطالعه جدید، دانشمندان به این موضوع پرداخته اند. آنها دریافتند که ویروس می تواند تیموس را آلوده کند. تیموس یک اندام لنفاوی است که در سیستم ایمنی تخصص دارد. تنها فعالیت شناخته شده آن بلوغ لنفوسیت های T است که سلول های حیاتی و عملکردی سیستم ایمنی سازگار بدن هستند.

تیموس اندامی است که در آن سلول های T برای تشخیص آنتی ژن های خارجی بالغ می شوند. اما تیموس همچنین سلول‌های T را که می‌توانند به سلول‌های بدن حمله کنند، می‌کشد و در این فرآیند دوم است که ویروس می‌تواند مختل شود. با ضعیف شدن این بخش، سلول های T معیوب بیشتری در گردش هستند و خطر ابتلا به بیماری های خود ایمنی را افزایش می دهند.

محققان این مکانیسم را در آزمایشات روی موش ها کشف کردند. آنها با آلوده کردن حیوانات تازه متولد شده به روزاسه شروع کردند و دریافتند که 12 هفته بعد همه موش ها به گاستریت خودایمنی (گاستریت) مبتلا شدند. در حالی که مشکلات خودایمنی در معده موش های آلوده آشکار شد، تجزیه و تحلیل نشان داد که این مشکل شایع تر است. محققان دریافتند که موش‌ها نه تنها آنتی‌بادی‌هایی را علیه پروتئین‌های سلول‌های معده تولید می‌کنند، بلکه طیف وسیعی از پروتئین‌های دیگر را در سراسر بدن تولید می‌کنند که برخی از آنها در سایر بیماری‌های خودایمنی نقش دارند.

با این حال، توجه به این نکته مهم است که این مطالعه بر روی موش‌های مبتلا به ویروس انجام شد و نتایج ممکن است لزوماً مشابه آزمایش‌های انسانی نباشد. اما محققان می گویند روزاسه انسانی بسیار شبیه به آنچه در موش ها یافت می شود، به تحقیقات بیشتری نیاز دارد، حداقل به عنوان یک علت بالقوه.

این یافته ها در مجله Experimental Medicine منتشر شد.