چگونه فکر کردن به آینده زندگی را شادتر می کند؟

فرارو- برای لحظه ای تصور کنید که به دنیای کارمایی ارل منتقل شده اید. بسته به سن شما ممکن است موهای سفید و چین و چروک بیشتری داشته باشید و می توانید به تغییر در وضعیت مالی خود امیدوار باشید. اما آیا شخصی که شما نماینده آن هستید شبیه شما امروزی است؟ آیا در آینده خود احساس شگفت انگیزی می کنید؟ بر اساس انبوهی از تحقیقات روانشناسی در دهه گذشته، پاسخ افراد به این سؤالات اغلب به طور گسترده ای متفاوت است، که منعکس کننده یافته های شگفت انگیز در مورد روندهای رفتاری آنهاست.

به گزارش فرارو به نقل از بی بی سی; برخی از افراد حس روشنی از آینده خود دارند که به هویت فعلی آنها بسیار نزدیک است. این افراد نسبت به پول خود مسئولیت بیشتری دارند و در مورد دیگران اخلاقی تر هستند. آنها تلاش می کنند طوری رفتار کنند که در سال های آینده زندگی آنها را آسان تر کند.

اما بسیاری دیگر نمی توانند خود را در آینده به عنوان ادامه زمان حال تصور کنند. این افراد کمتر مسئول رفتار خود هستند. تقریباً به نظر می رسد که آنها آینده خود را به عنوان فردی می بینند که هیچ ربطی به هویت فعلی خود ندارد، بنابراین کمتر نگران پیامدهای بلندمدت اقدامات خود هستند.

تقریباً مطمئناً می توانید آینده خود را به عنوان رابطه ای که باید توسعه دهید در نظر بگیرید. خوشبختانه، راهکارهای ساده ای برای افزایش همدلی و شفقت نسبت به فردی که در آینده خواهید بود وجود دارد که نتایج مثبتی از نظر سلامت، شادی و امنیت مالی به همراه خواهد داشت.

انگیزه و الهام برای مطالعات روانشناختی اخیر در مورد آینده خود را می توان در آثار فیلسوفانی مانند جوزف باتلر در قرن هجدهم یافت. باتلر در سال 1736 نوشت: “اگر من یا یک شخص امروز با فرد یا فرد فردا یکسان نیستیم، بلکه فقط مانند افراد دیگر هستیم، امروز واقعاً برایم مهم نیست که چه اتفاقی برای فرد فردا می افتد، فقط تا آنجا که ممکن است. “” برای یک غریبه اتفاق می افتد.”

این نظریه بعدها توسط فیلسوف انگلیسی درک پارفیت توسعه یافت و از آن دفاع کرد. کار پارفیت توجه محقق جوانی به نام هال هرشفیلد را به خود جلب کرد. هرشفیلد، دانشیار بازاریابی، تصمیم گیری رفتاری و روانشناسی در دانشگاه کالیفرنیا، لس آنجلس، می گوید: «این یک ایده قانع کننده بود. هرشفیلد پیشنهاد می کند که قطع ارتباط با آینده خود ممکن است بر بسیاری از عناصر غیرمنطقی رفتار فعلی ما، از جمله بی میلی ما برای به تعویق انداختن بازنشستگی آینده، روشن شود.

برای تأیید این فرض، هرشفیلد باید راهی برای اندازه‌گیری درجه «سازگاری با خود آینده» پیدا می‌کرد. او تصاویر ساده ای شامل دو جفت دایره ترسیم کرد که هر یک نمایانگر حال و آینده است. دایره‌ها با درجات مختلفی از همپوشانی ترسیم شدند و شرکت‌کنندگان باید تعیین می‌کردند که کدام جفت چرخ میزان شباهت و ارتباطی که با آینده خود در 10 سال آینده احساس می‌کردند را بهتر توصیف می‌کردند.
نمودار هرشفیلد از جفت دایره هایی که خود حال و خود آینده را نشان می دهند (منبع: جهنم هرشفیلد، منتشر شده در قضاوت و تصمیم گیری، 2009)

هرشفیلد سپس پاسخ های شرکت کنندگان را با مقیاس های مختلف برنامه ریزی مالی مقایسه کرد. در یکی از آزمایش‌ها، به شرکت‌کنندگان سناریوهای مختلفی داده شد که براساس آن‌ها می‌توانستند زودتر یک پاداش کوچک یا بعداً یک پاداش بزرگ دریافت کنند. همانطور که انتظار می رفت، شرکت کنندگانی که احساس وابستگی بیشتری به آینده داشتند، به احتمال زیاد انتظار پاداش های بیشتری را داشتند.

هرشفیلد به پس‌اندازهای فعلی شرکت‌کنندگان نگاه کرد تا ببیند آیا این روند با برنامه‌ریزی مالی مناسب برای رفتار واقعی آنها سازگار است یا خیر. همانطور که انتظار می رفت، او دریافت که هر چه شرکت کنندگان بیشتر احساس کنند با آینده خود ارتباط دارند، پول بیشتری برای آینده پس انداز خواهند کرد.

هرشفیلد در مطالعات بعدی خود این پدیده را در بسیاری از زمینه های دیگر زندگی بررسی کرد. به عنوان مثال، در سال 2018، او دریافت که احساس تعلق افراد به آینده می تواند رفتار ورزشی و سلامت کلی آنها را پیش بینی کند. به نظر می رسد که اگر آینده خود را محکم تعریف کنید، تمایل بیشتری به مراقبت از بدن خود دارید تا اطمینان حاصل کنید که در سال های آینده سلامتی بهتری خواهید داشت.

سایر آزمایش‌ها نشان داده‌اند که افرادی که در معیارهای خودکارآمدی نمره بالاتری کسب می‌کنند، استانداردهای اخلاقی بالاتری نسبت به افرادی دارند که تعیین آینده خود را دشوار می‌دانند، مانند کسانی که احتمال تقلب در آزمون‌ها کمتر است. به گفته هرشفیلد، “اگر افراد رابطه بهتری با خود آینده خود داشته باشند، توانایی آنها در تشخیص پیامدهای تصمیمات فعلی برای خود آینده افزایش می یابد و این توانایی به آنها کمک می کند رفتار خود را کنترل کنند.”

در سال 2020، هرشفیلد تشخیص داد که توانایی یا ناتوانی یک فرد در تعیین آینده خود می تواند تأثیر بلندمدتی بر سلامت و رفاه کلی او داشته باشد. نتایج یک مطالعه طولی، که توسط بیش از 4000 شرکت‌کننده در یک دوره ده ساله مشاهده شد، نشان می‌دهد که میزانی از انطباق با “من” آینده یک فرد در ابتدای مطالعه می‌تواند رضایت آن فرد از زندگی را در آینده پیش‌بینی کند. 10 سال.

مهمتر از همه، این نتیجه حتی زمانی که هرشفیلد سلامت اولیه شرکت کنندگان را مشاهده کرد، صادق بود. این نتیجه گیری این احتمال را از بین برد: افرادی که احساس می کردند با آینده خود مرتبط هستند، آزمایش را با رضایت بیشتری از زندگی آغاز کردند و سپس ماندند. در عوض، به نظر می‌رسد که لذت بیشتر در پایان آزمایش نتیجه همه آن رفتارهای مثبت مانند پس‌انداز مالی و افزایش ورزش است که زندگی مشترک را آسان‌تر می‌کند.

در نتیجه، دانشمندان علوم اعصاب شروع به بررسی دقیق‌تر فرآیندهای مغزی پشت این پدیده کرده‌اند و به دنبال پاسخ به این سوال هستند که چرا بسیاری از مردم برای همذات پنداری با آینده مشکل دارند.

مگان مایر، دانشیار کالج دارتموث در نیوهمپشایر، ایالات متحده، اخیراً از شرکت کنندگان در مطالعه خواسته است که توالی همپوشانی های آینده خود را در زمان های مختلف ارزیابی کنند. در یکی از این آزمایش‌ها، شرکت‌کنندگان باید شباهت‌های فعلی و آینده خود را با بررسی همپوشانی دو دایره، که بسیار شبیه آزمایش‌های گرشفیلد بود، ارزیابی می‌کردند. آنها این را چندین بار تکرار کردند و خودشان را در 3 ماه، 6 ماه، 9 ماه و یک سال آینده تصور کردند.

“اگر آینده خود را با قدرت ترکیب کنید، متعهدتر به مراقبت از بدن خود خواهید بود تا مطمئن شوید که سلامت خود در سال های آینده بهتر خواهد شد.”

به گفته هرشفیلد، مایر همچنین دریافت که میانگین ادراک عمومی شرکت‌کنندگان از آینده‌شان به سرعت از عزت نفس کنونی آن‌ها تغییر می‌کند و در عرض سه ماه احساس عدم اتحاد پدیدار می‌شود. نکته جالب اما این است که این تغییر همزمان با نکات زیر ثبت شده است. بنابراین، بین نه ماه و یک سال تفاوت کمی وجود داشت و می‌توان حدس زد که اگر لحظات دورتری را در مطالعه قرار می‌دادیم، همین نتیجه حاصل می‌شد. مایر می گوید که چشم انداز آنها از آینده خود “مبهم تر” و کمتر جزئیات شده است.

این همچنین در نتایج یک اسکن عملکردی MRI منعکس شده است، که شواهد جالبی نشان داد که ما واقعاً در مورد فرد دیگری در سطح عصبی زمانی که به آینده خود فکر می کنیم فکر می کنیم. علاوه بر این، برای در نظر گرفتن خود در زمان دیگری در آینده، از شرکت کنندگان خواسته شد که در مورد یک غریبه مانند سیاستمدار آنگلا مرکل فکر کنند.

همانطور که شرکت کنندگان در جدول زمانی بالا رفتند – که خود را طی شش ماه آینده تصور می کردند – فعالیت مغز آنها شبیه واکنش به افکار یک سیاستمدار شد. مایر گفت: «وقتی به سمت آینده حرکت می‌کنید، تصوری که از خود دارید کمی با تصور آنگلا مرکل متفاوت است. “این در راستای این ایده فلسفی است که نگرش شما نسبت به آینده دور شما شبیه رفتار یک غریبه است.”
برای ما سخت است که خودمان را پیر تصور کنیم، اما اگر بتوانیم این کار را انجام دهیم، به نفعمان خواهد بود (منبع: گتی ایماژ)

با توجه به مزایای فراوانی که برای امنیت مالی، سلامتی و شادی کلی ما دارد، طبیعی است که ندانیم آیا می توانیم حس ارتباط خود را با خود آینده خود تقویت کنیم یا خیر.

مطالعه هرشفیلد چندین پیشنهاد ارائه می دهد. در یک سری آزمایش، شرکت کنندگان آن وارد یک محیط واقعیت مجازی با آواتارهای شخصی شدند که ظاهر 70 ساله آنها را تقلید می کرد. همانطور که انتظار می رفت، آنها احساس وابستگی بیشتری به آینده خود داشتند و در فرآیند تصمیم گیری بعدی، مسئولیت مالی بیشتری داشتند، به عنوان مثال، اغلب برای پس انداز پول برای بازنشستگی. بسیاری از اپلیکیشن‌های ویرایش عکس وجود دارند که به شما امکان می‌دهند چهره سالخورده خود را ببینید، و این نوع فناوری را می‌توان در برنامه‌های آموزشی گنجاند تا افراد را تشویق کند تا با دقت بیشتری در مورد رفاه آینده خود فکر کنند.

برای آزمایش این نتیجه‌گیری، می‌توانید یک تمرین مجازی ساده را در نظر بگیرید، مانند نوشتن نامه‌هایی برای ۲۰ سال آینده، نوشتن چیزهایی که اکنون برایتان مهم‌تر هستند و برنامه‌هایتان برای دهه‌های آینده. درست مانند آواتار دوران سالمندی، این تمرین ساده افراد را تشویق می کند تا در آینده بیشتر به خود احساس وابستگی کنند و در نتیجه خود را برای تغییرات مثبت در رفتار آماده کنند.

تحقیقات هرشفیلد نشان داده است که این ورزش میزان زمانی را که افراد برای ورزش در هفته‌های بعد صرف می‌کنند افزایش می‌دهد، که نشان‌دهنده این تغییرات مثبت زمانی است که آنها شروع به جدی گرفتن سلامت طولانی‌مدت خود می‌کنند. اگر شما نیز علاقه مند به انجام این تمرین هستید، هرشفیلد پیشنهاد می کند که می توانید با نوشتن پاسخی از آینده، تأثیر مثبت آن را تقویت کنید، زیرا این کار باعث می شود درازمدت فکر کنید.

همانطور که انتظار می رفت، هرشفیلد تحقیقات خود را در زندگی خود به کار می برد. به عنوان مثال، در مواجهه با استرس ها و ناامیدی های فرزندپروری، سعی می کند خود را به جای آینده اش قرار دهد تا تصور کند که ممکن است به رفتار امروزش چه واکنشی نشان دهد. او می‌گوید: «سعی می‌کنم به این فکر کنم که آیا آینده‌ام به رفتاری که با خودم می‌کنم افتخار خواهد کرد یا خیر.

ممکن است شروع یک “مکالمه” با یک موجود خیالی عجیب به نظر برسد، اما اگر آینده شما در ذهن شما زنده شود، فداکاری های شخصی کوچک مورد نیاز برای حفظ سلامتی و رفاه شما بسیار آسان تر خواهد شد و در سال های آینده به شما پاداش داده خواهد شد.

منبع: بی بی سی